तिम्रो छातीमा छन् पुराना निशानहरू—
डाइनोसरको हड्डी जस्तो चिरिएका,
अनन्तका राजाहरू अझै सुस्ताइरहेका,
हिउँले ढाकिएको प्रागैतिहासिक चट्टानजस्तै।
वृक्षको ठूटामा बेरिएको हावा,
ज्वालामुखीको रक्तमा जमेको आगो,
मानवले छोडेका भग्नावशेषहरू—
मिट्टीको भाँडा, इँटाको टुक्रा, सिक्कामा चम्किएको समय।
पुरातनपन्थी इतिहास सम्हालेर राख्छन्,
तर विज्ञानको प्रश्न,
उनीहरूको छातीमा गोलीजस्तै।
धुलो र ढुङ्गामा लेखिएको दर्शन,
टुक्रामा लुकेको भविष्य।
म हिँड्छु यी निशानहरूबीच—
मेरो हाँसो, मेरो क्रोध, मेरो प्रश्न,
सबै अर्को अवशेष बन्नेछन्—
पुरातनपन्थीलाई आँखा खोल्ने चट्याङ्गको चमक जस्तै।
यी अवशेषहरू सत्यका मौन साक्षी हुन्—
नवनिर्माणका पाइलाहरूले,
ढुङ्गाका तह तह चिरेझैँ !
इतिहासका आवरणहरू पनि उधिन्दै जानेछन्।
पुरातनपन्थीले सुरक्षित ठानेको शान्ति,
परिवर्तनका प्रतिध्वनिभित्र नै विलीन हुनेछ।
